Voor een schoolopdracht trokken we een dag naar het psychiatrisch centrum Bethanië in Zoersel. Daar kreeg elke student een patiënt om een gesprek mee aan te gaan. Veerle, de vrouw waarmee ik een uurtje gesproken heb, gaat elke week zeilen om haar gedachten te verzetten. Hierdoor kreeg ik het idee om een zeilbootje te gebruiken als metafoor voor een psychiatrische patiënt. Het fragiele zeilbootje wordt meegetrokken door de stroom en naar alle kanten gesleurd. Wanneer het zeilbootje beschadigd raakt en niet meer verder kan, komt het in goede handen terecht. De handen van Bethanië.